"Η τέχνη του πολέμου", από τον Σουν Τζου

Πέρασε το καλοκαίρι, κι επιστρέφουμε στην εποχή που τραβάει ζεστά αφεψήματα, κουβερτούλες, καναπέδες και μια καλή ταινία, ή, για να μη φεύγουμε κι απ'το θέμα μας, ένα καλό βιβλίο.

"Η τέχνη του πολέμου" είναι ένα βιβλίο που μου πρότεινε φέτος το καλοκαίρι ο ξάδερφός μου, κι έτσι, λίγο πριν φύγω για τη Ρώμη, πέρασα από το βιβλιοπωλείο μου και το πήρα... κι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος!

Πρόκειται για ένα βιβλίο περίπου 2500 ετών και παρόλαυτά διατηρεί τη διαχρονικότητά του, ειδικά σήμερα που ζούμε σε μία κοινωνία που μας αναγκάζει σε καθημερινη σχεδόν βάση να βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Οι διδασκαλίες του Σουν Τζου είναι πολύ απλές, εφαρμόσιμες σε κάθε είδος πολέμου και βασίζονται στη λογική. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι ο Σουν Τζου ξεκινάει το βιβλίο του με ένα πολύ ηχηρό μήνυμα: "Όσοι είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τους κινδύνους που συνεπάγεται η χρήση των όπλων, είναι εξίσου ανίκανοι να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο οφείλουν να τα χρησιμοποιήσουν." Με λίγα λόγια, μην καταπιάνεσαι με κάτι το οποίο δεν ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει.

Επίσης εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ενώ κρατάμε στα χέρια μας ένα βιβλίο με συμβουλές για τον πόλεμο, σπάνια συναντάμε "συνταγές" που οδηγούν στην καταστροφή του αντιπάλου. Αντίθετα ο Σουν Τζου επιμένει ότι καλός στρατηγός είναι αυτός που κερδίζει τη μάχη πριν αυτή ξεκινήσει.

Πρόκειται για ένα κείμενο ιδιαίτερης αξίας που ο καθένας θα μπορούσε να διαβάσει. Δίνει πολλές πληροφορίες για το πως μπορούμε να διακρίνουμε έναν χαρισματικό άνθρωπο, πως να κάνουμε σωστή εκτίμηση μιας κρίσημης κατάστασης και πως να μετρήσουμε αντικειμενικά τις δικές μας δυνάμεις. Οι μεγάλες εταιρίες βέβαια το συνιστούν στα στελέχη τους προκειμένου αυτά να αποκτήσουν στρατηγικές ικανότητες. Τέτοιες ικανότητες όμως δεν αποκτώνται με την ανάγνωση ενός βιβλίου αλλά με τη δια βίου παιδεία και αναζήτηση της γνώσης.

Το βιβλίο κυκλοφορεί σε πολλές εκδόσεις, μία από τις οποίες -αυτή των βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου- είναι συλλεκτική και εικονογραφημένη.

Οι πληροφορίες για τη ζωή του συγγραφέα χάνονται στους αιώνες και πολλές φορές αναμιγνύονται με θρύλους και άλλες λαικές δοξασίες. Μερικά στοιχεία για το συγγραφέα μπορείτε να βρείτε εδώ (στα αγγλικά) ενώ θρύλους που αναφέροναι στον ίδιο θα βρείτε στην εισαγωγή του βιβλίου.

Επίσης, για μια σύντομη περίληψη του βιβλίου, μπορείτε να πατήσετε εδώ.

Με πολλές ευχές για ένα καλό Φθινόπωρο, ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη παρουσίαση.

"Θεανώ. Η λύκαινα της Πόλης", από τη Λένα Μαντά

Το βιβλίο αυτό με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες κι έγινε ένα από τα αγαπημένα μου. Η Θεανώ, μια γυναίκα ακατανίκητη, ένα πλάσμα που ποτέ δεν το βάζει κάτω, από μικρή ηλικία έρχεται αντιμέτωπη με το σκληρό πρόσωπο της ζωής: τη νύχτα των Σεπτεμβριανών στην Κωνσταντινούπολη, το 1955, θα ζήσει ότι πιο οδυνηρό μπορεί να φανταστεί ένας άνθρωπος κι όταν συνέλθει δεν θα είναι πια η ίδια. Το βράδυ εκείνο θα πεθάνει η γυναίκα μέσα της και θα γεννηθεί η λύκαινα. Κανείς και τίποτα δεν θα μπορέσει ποτέ πια να σταθεί απειλητικά μπροστά στην ίδια και στους δικούς της ανθρώπους.

Καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου τα συναισθήματα εναλάσσονται ασταμάτητα. Η Θεανώ προκαλεί στον αναγνώστη συμπάθεια, αγανάκτηση, αγάπη, μίσος, απορία, κατανόηση, ζήλεια, λύπη, θαυμασμό και κάθε τόσο η συγγραφέας μας βάζει στη διαδικασία να ψυχογραφήσουμε την ηρωίδα. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, αν σκεφτεί κανείς ότι αισθάνεται παρών, αν όχι συμμετέχων στα γεγονότα που περιγράφονται.

Ο χαρακτήρας της Θεανώς και η προσωπικότητά της κατέκτησε την ίδια τη Λένα Μαντά (βλ. βίντεο παρακάτω), πόσο μάλλον τον ανταγνώστη που πιάνει τον εαυτό του να αντιδρά ευχάριστα ή δυσάρεστα ανάλογα με την αλλαγή στην τροπή της ιστορίας την οποία προκαλεί πλέον η ίδια η Θεανώ και όχι η συγγραφέας.

Δείτε την πλοκή του βιβλίου από την ιστοσελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός.

Για περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα, μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός, πατώντας εδώ. Επίσης, για προσωπική επαφή με τη Λένα Μαντά, αξίζει να επισκεφτείτε το ιστολόγιό της.

Το Μάιο του 2009 κυκλοφόρησε και το νέο βιβλίο της Λένας Μαντά "Ερωτας σαν βροχή", το οποίο θα παρουσιάσουμε μετά το καλοκαίρι. Ακολουθεί η παρουσίασή του σε βίντεο, από τα βιβλιοπωλεία Φλωρά.

 

Εδώ, αγαπημένοι μου συνοδοιπόροι στην ανάγνωση, θα δώσουμε ραντεβού για το Σεπτέμβρη, μιας και φεύγω για διακοπές τις επόμενες μέρες. Θα επιστρέψω το Φθινόπωρο ανανεωμένος και με γεμάτες μπαταρίες.

Η παραγγελία με τα βιβλία έχει ήδη κατατεθεί στο αγαπημένο μου ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο! Εύχομαι σε όλους σας να έχετε ένα υπέροχο καλοκαίρι, και στο μεταξύ εμένα θα μπορείτε να με βρείτε σε κάποια παραλία στην Κρήτη να ξεροψήνομαι... με ένα βιβλίο παρέα! ...ε, καλά, μην υπερβάλουμε, καλοκαίρι είναι, θα κάνουμε και τις βόλτες μας! Καλή ξεκούραση σε όλους!

"Ιστορίες να σκεφτείς", από τον Χόρχε Μπουκάι

Στο άλλο μου ιστολόγιο είχα πολλές φορές αναρτήσει θέματα που είχαν σχέση με την ψυχική υγεία, τον αυτοπροσδιορισμό, τις διαπροσωπικές σχέσεις και την έννοια του αυτονόητου. Εμπνευστής μου, έστω και εν μέρη, ήταν αυτό το βιβλίο.

Ο Χόρχε Μπουκάι, Αργεντίνος ψυχοθυεραπευτής, έχει κάνει την αφήγηση ιστοριών εργαλείο της δουλειάς του. Σκοπός των βιβλίων του είναι να δώσει "την άλλη λύση" στο πρόβλημα που ενδεχομένως απασχολεί τον αναγνώστη: το δρόμο που δεν φανταζόταν ότι υπήρχε. Οι ιστορίες του, απλές, μεστές και πολύ έξυπνες, μας βάζουν στη διαδικασία να κάνουμε αυτό που λέμε απολογισμό θέτοντάς μας όμως προ των ευθυνών μας: να σκεφτούμε τι τελικά έχουμε κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μας, τι από όλα αυτά είχε αξία για εμάς, που διοχετεύσαμε άσκοπα ενέργεια, ποιο ήταν το βασικό μας επαναλαμβανόμενο λάθος. Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται με πολύ φυσικό τρόπο. Οι ιστορίες του Μπουκάι είναι τόσο δυνατές ώστε να αποτελούν κίνητρο για τον αναγνώστη ο οποίος όχι μόνο καταλήγει σε ηθικά διδάγματα αλλά ωθείται και στο να συγκριθεί με τους ήρωες των διηγημάτων. Έτσι, μέσα από την ανάγνωση, θέτει ερωτήματα που αφορούν τη ζωή και χωρίς να δέχεται υπαγορέυσεις από κανέναν, προσπαθεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις.

Ο Μπουκάι πιστεύει ότι "με τις ιστορίες κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνούν οι μεγάλοι" κι αυτή του η συγγραφική απόπειρα είναι η απόδειξη: διαβάζοντάς τα κέιμενά του ο αναγνώστης αισθάνεται χαλάρωση σαν κάποιος να του διηγείται παραμύθι, παρόλαυτα νιώθει τη συνείδησή του να ξυπνά και να ζητά... εξηγήσεις.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα των εκδόσεων OPERA. Από τον ίδιο συγγραφέα κυκλοφορούν στα Ελληνικά άλλα δύο βιβλία, πάντα από τις εκδόσεις OPERA.

Το επόμενο βιβλίο που θα παρουσιάσουμε θα μας ταξιδέψει στην Βασιλεύουσα και ύστερα στην Αθήνα. Θ'ακολουθήσουμε βήμα-βήμα το πεπρωμένο μιας γυναίκας που ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Ραντεβού στην Κωνσταντινούπολη λοιπόν, στις αρχές Ιουλίου!

Υ.Γ.1: Στο πλάι της σελίδας έχει ανοίξει το Yahoo! Pingbox. Αν με βλέπετε συνδεδεμένο μπορείτε να μου μιλήσετε ζωντανά.

Υ.Γ.2: Στην προηγούμενη ανάρτηση προσετέθη μία βιντεο-παρουσίαση του βιβλίου από τις Εκδόσεις Λιβάνη.

"Όταν οι άγγελοι πέθαιναν στη Σμύρνη", από τον Γιαννη Καψή

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς τις εικόνες εκείνης της καταστροφής, ούτε τρόπος να μεταφέρει κάποιος συγγραφέας στον αναγνώστη την ένταση των συναισθημάτων εκείνων που τα βίωσαν. Αυτό μάλλον σκέφτηκε ο Γιάννης Καψής και μέσα από αυτό το βιβλίο μας έδωσε μια άλλη εικόνα των ημερών εκείνων. Μια διαφορετική ιστορία, που δεν εκθειάζει το μίσος και την εκδίκηση, αλλά την ανθρωπιά και την αδελφοσύνη μεταξύ των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων που ζούσαν στα ίδια μέρη, έπιναν το ίδιο νερό, έτρωγαν το ίδιο ψωμί.

"Μουσουλμάνος είμαι μπρε, μα την Παναγιά", φωνάζει ο Μουσταφά και σώζει τη μικρή Αγγελικούλα ενώ δύο μικρά παιδιά, ο Αλέξης και ο Χασάν, που μεγαλώνουν μαζί παίζοντας πετροπόλεμο σε ομάδες "Έλληνες-Τούρκοι", αναγκάζονται, ως ενήληκες πια, να παίξουν το ίδιο παιχνίδι... αυτή τη φορά με αληθινά όπλα.

Η επιλογή του θέματος για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου από τον γνωστό σε όλους μας Γιάννη Καψή, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Ο Γιάννης Καψής γεννήθηκε το 1929 στην Αθήνα αλλά οι ρίζες του φτάνουν στην Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ, κάνοντάς τον να νιώθει γέννημα θρέμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Την αγάπη του για τις χαμένες πατρίδες την έδειξε γράφοντας πολλά βιβλία για τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και εκφράζοντας πάντα ειλικρινή ανησυχία για τα εθνικά θέματα. Δείτε εδώ μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του.

Και για όσους επιμένουν στα περί "συνωστισμού στην αποβάθρα του λιμανιού της Σμύρνης" το βράδυ της σφαγής, ο Γιάννης Καψής παρουσιάζει ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο στο τέλος του βιβλίου του, δίνοντας απάντηση σε όλους: δείτε λοιπόν στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου πως "υπαγορεύει" την ιστορία ο "εθνοπατέρας" των Τούρκων, ποια ήταν τα αίτια της πυρκαγιάς σύμφωνα με την έκθεση του Αμερικανού γενικού προξένου στη Σμύρνη και τι γράφει τούρκος δημοσιογράφος της εποχής για το θέμα αυτό.

Για περισσότερες πληροφορίες για το βιβλιο δείτε την αντίστοιχη ιστοσελίδα από τις Εκδόσεις Λιβάνη.

Το παρακάτω βίντεο αποτελεί παρουσίαση του βιβλίου από τις εκδόσεις Λιβάνη στο YouTube.

Με την ευκαιρία της παρουσίασης αυτού του βιβλίου να θυμήσω στους αναγνώστες του ιστολογίου, άν και αργοπορημένα, ότι η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων: δεν ξεχνάμε, δεν παραγράφουμε, δεν συγκαλύπτουμε, δεν παραποιούμε, δεν επαναπαυόμαστε, δεν παραχαράσσουμε την ιστορία, αν θέλουμε να ονομαζόμαστε Έλληνες.

Η επόμενη βιβλιοπαρουσίαση θα μας ταξιδέψει και πάλι στον κόσμο του παραμυθιού. Αυτή τη φορά όμως δεν πρόκειται για παραμύθια για παιδιά, αλλά για μεγάλους: ιστορίες που σκοπό έχουν να βοηθήσουν την ταλαιπωρημένη ψυχή και να ξυπνήσουν τη συνείδηση.

Υ.Γ.: Ευχαριστώ από καρδιάς την Κατερίνα Καστόρη που μου χάρισε αυτό το υπέροχο βιβλίο.

Κοινοποίηση

"Ο Ερωτευμένος Ιππόκαμπος", από την Ελένη Καλιανέζου

Όλοι έχουμε παιδιά στις οικογένειές μας και σε όλους μας, έστω και μία φορά, θα έτυχε ο κλήρος να θέσουμε σε εφαρμογή την επιχείρηση "Ανάγνωση παραμυθιού", προκειμένου να καθησυχάσουμε τους μικρούς διαβολάκους. Την πρώτη φορά είπαμε τη Χιονάτη, τη δεύτερη τον Κοντορεβυθούλη, μετά πάλι τη Χιονάτη και μετά... φάγαμε πόρτα!

Ακριβώς εδώ έρχεται η Ελένη Καλλιανέζου με τον ερωτευμένο της Ιππόκαμπο να μας λύσει τα χέρια και να μας ανοίξει τις πύλες ένός κόσμου που μόνο ένα παιδί μπορεί να επισκεφτεί. Μάγισσες, ξωτικά, μακρυνά βασίλεια στα νησιά Τεραμάρις, κι ένας ιππόκαμπος, ο Τίτος Γκουτουλάκος, που -σαν άλλος Ρωμαίος- ερωτεύεται τη πριγκίπισσα Ελιάνα. Πως θα γίνει όμως να την κερδίσει αφού αυτός ζεί στο νερό κι εκείνη στη στεριά;

"Ο Ερωτευμένος Ιππόκαμπος" είναι ένα δροσερό, εκπληκτικό παιδικό μυθιστόρημα που καταφέρνει να κερδίσει την προσοχή του κάθε παιδιού, μικρού ή "μεγάλου". Βγαίνει έξω από τα συνηθισμένα, όχι μόνο λόγω της πλοκής αλλά και λόγω της απλής νεανικής γλώσσας που εσκεμένα επιλέγει η συγγραφέας να χρησιμοποιήσει. Ο κόσμος στον οποίο με μετέφερε όταν το διάβασα είναι αυτός που είχα τοποθετήσει -όταν ήμουν παιδί- τους ήρωες των παραμυθιών, με τη μόνη διαφορά ότι ο Ιππόκαμπος μας... δεν είναι σαν τους άλλους.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2001 από τις εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα". Τη σύντομη βιογραφία της Ελένης Καλλιανέζου μπορείτε να τη διαβάσετε πατώντας εδώ. Με την ίδια μπορείτε να επικοινωνήσετε μέσω του blog της στο http://asteroessa.blogspot.com/. Πρόκειται για ευφυέστατο άνθρωπο με αστήρευτη φαντασία και απίστευτη ικανότητα στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Θα το καταλάβετε άλλωστε διαβάζοντας τις αναρτήσεις της. Μικρό απόσπασμα του βιβλίου της αναρτά η ίδια σε αυτή τη σελίδα του ιστολογίου της.

Αυτά για τον Eρωτευμένο Ιππόκαμπο. Το επόμενο ταξίδι μας θα είναι σε μια πόλη μαγική, παραμυθένια και τραγική μαζί, γεμάτη μυρωδιές, γεμάτη ανθρώπους ζωντανους, δραστήριους και ιστορίες που τις ακούσαμε από όσους... επέζησαν. Ραντεβού στη Σμύρνη!

Απευθείας σύνδεση με Πανελλαδικές Εξετάσεις...

Το κείμενο που δόθηκε σήμερα το πρωί στις Πανελλαδικές εξετάσεις για το μάθημα των Ελληνικών είναι το εξής:

Η μεγαλύτερη αρετή του βιβλίου είναι ότι σου προτείνει έναν πόλεμο έντιμο: Διαλέγεις τα βιβλία που θέλεις· μόνα τους εκείνα, όταν διαθέτεις ηθική υγεία, σε παρακινούν, κι’ άθελά τους ακόμα, να διαβάσεις άλλα, αντίθετα, για να μορφώσεις γνώμη, να συγκρίνεις, να διαφωτιστείς, να επιβεβαιώσεις την προσωπική σου αυτοτέλεια, να μη γίνεις ετερόφωτος, ετεροκίνητος. Έτσι, με το ένα βιβλίο ν’ ανασκευάζει ή να πολεμάει τ’ άλλο, όλα μαζί σε γυμνάζουν στη διαδικασία του διαλόγου, όπου κανένας δεν ρητορεύει από «θέσεως ισχύος», γιατί εδώ την αυθεντία, όταν κι’ όπου υπάρχει, με τρόπο πάντως ελέγξιμο, δεν την περιφρουρεί καμμιά αστυνομική δύναμη. Δικαίωμά σου να κρίνεις και τους μέγιστους, υπό προσωπική σου ευθύνη. Μ’ αυτή την έννοια και μόνο — δηλαδή με την υψηλότερη — μπορεί κανένας να μιλάει, όπως συνηθίζεται, για «δημοκρατία των Γραμμάτων». Δεν είναι καθεστώς ακέφαλο: οι άριστοι διαλάμπουν, και σε κλίμακα διεθνή. Αλλά δεν σε υποχρεώνει, δηλαδή δεν σε υποτάσσει, κανένας τους.

Η αρετή τούτη γίνεται εντονότερα αισθητή σε καιρούς πολιτικά σκοτεινούς ή ισκιωμένους, όταν τα μαζικά μέσα επικοινωνίας μπαίνουν αυθωρεί στην υπηρεσία του σατραπισμού. Το βιβλίο τότε, ως ελεύθερη έκφραση ιδεών, ή απαγορεύεται — κι αυτό γίνεται τότε πανηγυρική εκδήλωση αδυναμίας των κρατούντων — ή απομένει μόνο του να διασώζει την αξιοπρέπεια των συνειδήσεων. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας τού στήνουν πολιορκία στενή, για να το παραμερίσουν, να το υποκαταστήσουν. Όταν το πετυχαίνουν, αυτό πληρώνεται πανάκριβα από τον άνθρωπο, με αντίτιμο το αυτεξούσιό του. Δοκιμάστε όμως να χρησιμοποιήσετε το βιβλίο ως μέσο προπαγάνδας: Αναδίνει αμέσως μιαν αποφορά σ’ ακτίνα μακρύτατη, ειδοποιεί. Είναι, θα έλεγε κανένας, μαγική, ακατάλυτη, η ζώνη που περιβάλλει την αγνότητα του βιβλίου.

Υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύουμε πως ο πολιτισμός μας έχει παρεκκλίνει, αν δεν έχει πάρει ολότελα στραβό δρόμο κάτω από την επίδραση σκοτεινών εκμεταλλευτών. Μόνη ελπίδα να διορθωθεί η πορεία του, όσο θα είναι ακόμα καιρός, το βιβλίο. Ο Βολταίρος είχε πει κάποτε πως τον κόσμο τον κυβερνάνε τα βιβλία. Σήμερα πρέπει ένας άλλος λόγος, ακόμα πιο κρίσιμος, να ειπωθεί: Πως ο κόσμος, αν σωθεί, θα το χρωστάει στο βιβλίο. Γιατί αυτό το γκόλφι της ανθρωπιάς έχει τη δύναμη να ξορκίζει τα δαιμόνια, να εξυγιαίνει την ατμόσφαιρα, να οπλίζει τη λυτρωτική φαντασία, να ξυπνάει την αυτογνωσία, ν’ ανάβει το μάτι, να στυλώνει το φρόνημα, να ψυχώνει το χέρι. Η μάχη του ανθρώπου δεν θα χαθεί ενόσω θα υπάρχει καταφυγή του Λόγου, το βιβλίο.

Άγγελου Τερζάκη, Ταραγμένες ψυχές, Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 1993, σσ. 155-156

Σας ορκίζομαι, δεν το ζήτησα εγώ, ούτε έβαλα κανένα μέσο... Νομίζω όμως ότι έχει να πεί πολλά!

Η Μαρία Τζιρίτα παρουσιάζει το "Μάτια μου"

Πριν από λίγες μέρες παρουσιάσαμε το τελευταίο βιβλίο της Μαρίας Τζιρίτας "Μάτια μου". Σε αυτή την ανάρτηση θα ακούσουμε την ίδια τη Μαρία να παρουσιάζει το βιβλίο της. Είναι ένα βίντεο που ανακάλυψα πριν λίγο στην ιστοσελίδα της και νομίζω ότι αξίζει να το δείτε γιατι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η παρουσίαση είναι από τα Βιβλιοπωλεία Φλωρά.

A' Μέρος

Β'Μέρος

Τελικά είσαι συναρπαστικό να ακούς τον ίδιο το συγγραφέα ενός βιβλίου να μιλάει για το έργο του.

"Μάτια μου", από τη Μαρία Τζιρίτα

Μάθαμε να λέμε ότι οι νέοι συγγραφείς δεν είναι σαν τους παλιούς, ότι επαναλαμβάνονται, ότι λείπει η έμπνευση, η φαντασία, η γλώσσα, το αληθινό συναίσθημα και άλλα τέτοια. Εδώ είναι που έρχεται "το Μαράκι" μας να μας βγάλει ψεύτες. ...κι ευτυχώς, δεν είναι η μοναδική που μας διαψεύδει! (θα δούμε κι άλλους παρακάτω)

Σε μία γλώσσα απλή, αλλά όχι απλοϊκή, η Μαρία Τζίρίτα ξεδιπλώνει στις σελίδες του βιβλίου της τον έρωτα δύο παιδιών: της Λένας, μιας τυφλής κοπέλας και του Λουκά, ενός αγοριού που την αγάπησε αληθινά γι'αυτό που είναι. Η ζωή τα φέρνει έτσι και οι δύο νέοι χάνονται και συναντιούνται ξανά μετά από χρόνια, κάτω από συνθήκες που κανένας από τους δύο δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Η υπόθεση εξελισσεται με τέτοια ταχύτητα που όταν κάποιος ξεκινήσει το βιβλίο, δεν το αφήνει αν δε φτάσει στο τέλος του.*

Συναισθήματα όπως ο έρωτας, η αγάπη, η μητρότητα, η ματαιοδοξία, η αφοσίωση, αναλύονται μέσα από τις συμπεριφορές των ηρώων. Η Μαρία Τζιρίτα υποστηρίζει επάξια μέσα από αυτό το βιβλίο τους τίτλους των σπουδών της καθώς και την προηγούμενη επιτυχία της, "Το παιδί της αγάπης".

Το "Μάτια μου", έχει ήδη μπεί στη λίστα των Best Seller των εκδόσεων Ψυχογιός, ελάχιστο χρόνο μετά την κυκλοφορία του, μετρώντας ήδη 18 χιλιάδες αναγνώστες. Νομίζω, χωρίς να θέλω να κάνω τον προφήτη, ότι το βιβλίο αυτό αξίζει την τηλεοπτική μεταφορά, μιας και οι χαρακτήρες που περιγράφει είναι πολύ δυνατοί και ζωντανοί.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε στη σελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός, πατώντας εδώ.

Για προσωπική επαφή με τη συγγραφέα, μπορείτε να επισκεφτείτε το blog της στη σελίδα http://mariatzirita.blogspot.com/

Ευχαριστώ όλους σας για την επίσκεψη! Ραντεβού σύντομα με έναν άλλο έρωτα στα βάθη του ωκεανού: πριγκίπισσες, μάγισσες, και άλλα παραμυθένια όντα σε έναν κόσμο που μόνο αν είσαι πραγματικό "παιδί" μπορείς να κατανοήσεις.

-----

*Kαί εγώ και ένα άλλο μέλλος της οικογένειάς μου καταλήξαμε με Voltaren γιατί πιαστήκαμε στον καναπέ από την ανάγνωση του βιβλίου, από το οποίο δε λέγαμε να ξεκολλήσουμε, γι'αυτό, αγοράζοντας το, περάστε καλού κακού και από τον φαρμακοποιό της γειτονιάς σας! ;-)

Βιβλιοπαρουσίασης έναρξη...

Ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο με μοναδικό σκοπό να μοιραστώ την εμπειρία μου από την ανάγνωση κάποιων βιβλίων.

Παλιότερα, το σχολείο, οι πανελλήνιες, το πανεπιστήμιο και σήμερα οι καθημερινές υποχρεώσεις με έκαναν να πιστεύω ότι δεν υπάρχει χρόνος για ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων. Σήμερα, μετά από πολύ καιρό, αρχίζω και πάλι να ανακαλύπτω την ομορφιά του να ταξιδεύεις διαβάζοντας, να μαθαίνεις από γραπτό κείμενο, να περνάς το χρόνο σου ευχάριστα διαβάζοντας κάτι που διαλέγεις ο ίδιος, που σου αρέσει, που σε συναρπάζει.

Ίσως κάποιοι να μην συμφωνήσουν με την επιλογή των βιβλίων που διαβάζω. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά "μικρό" ακόμη σαν αναγνώστη. Λείπουν πάρα πολλοί τόμοι από τη βιβλιοθήκη μου ώστε αυτή να χαρακτηριστεί αξιόλογη! Θυμάμαι όμως τον δάσκαλο που είχα στο δημοτικό σχολείο, τον κ. Γιώργο Παγκρατίδη, ο οποίος μας παρότρυνε να διαβάζουμε ό,τι θέλουμε, ό,τι αγαπάμε, είτε αυτό είναι βιβλίο, είτε είναι περιοδικό, είτε εφημερίδα, είτε... Μίκυ Μάους! Πίστευε ότι αρκεί κανείς να διαβάζει και όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Γνωρίζοντας ότι ο άνθρωπος ασταμάτητα εξελίσσεται, θεωρούσε δεδομένο ότι από όπου κι αν ξεκινούσε κανείς το διάβασμα, κάποτε θα περνούσε σε άλλο είδος, και μετά σε άλλο, και μετά σε άλλο, οπότε η ανάπτυξη σε κάθε περίπτωση ήταν δεδομένη.

Όποιος διαβάζει ταξιδεύει, μαθαίνει, αποκτά εμπειρίες, επικοινωνεί και οι νεότερες επιστημονικές μελέτες λένε ότι... ζει περισσότερο, δεν αρρωσταίνει και προστατεύεται από την κατάθλιψη.

Έχοντας λοιπόν στο μυαλό μου τη δύναμη, τη δημιουργικότητα και την αγάπη που κρύβει ένα βιβλίο, αφιερώνω αυτό το ιστολόγιο σ'εκείνον το δάσκαλό, τον οποίο τελευταία πολύ συχνά "συναντάω" στο μυαλό μου.

Εύχομαι με τις παρουσιάσεις αυτές να κάνω κάποιους από εσάς να διαβάσουν περισσότερο, να αποκτήσω ο ίδιος περισσότερο ενθουσιασμό για το διάβασμα, να ανταλλάξουμε προτάσεις και απόψεις για βιβλία και να εγκαινιάσουμε μία νέα, όμορφη, ταξιδιάρικη βιβλιοπαρέα.